-
dolu dolu 6-7 sene geçirdik. kavgaların,ağlamaların,mutluluların,gülüşmelerin geçtiği koca seneler. gençliğimizi belki de ömür boyunca görebileceğimiz en güzel zamanı birlikte geçirdik, birlikte büyüdük,kitaplar okuduk,danslar ettik,içkiler içtik,eylemlere gittik,kararlar aldık şuan aklıma gelen anıların daha fazlasını yaptık.
bugün 29 nisan.
senin en güzel gülüşlerini içtenlikle dışarıya gösterdiğin, gamzenin en içten görüldüğü,gözlerinin en samimi sıcaklıkla baktığı günlerden bir gün. doğum günün. dilerdim kutlamayı,en içten,sıcak,güzel duygularla. hala da kutluyorum,kaldırdığım her bardak senin güzelliğinle dolu. her bardağın içi özlemle dolu. kalbinin sıcaklığı, hayata bakışının verdiği saflık, kalbinin temizliği, dürüstlüğün ile dolu her bir kadeh.
şuan moda'da olmak isterdim,hatırlıyorsun kayalıkları, müzeyyen eşliğinde sohbet etmiştik,sen bana karşı kıtanın hikayesini anlatıyordun, bense bizim aşkımızın hikayesine doyamıyordum. nelerden gelip geçmiştik. tabi ki bizimkiler sokakta yatan açın,evsizin,vatanından yurdundan olmuş insanların ki kadar dertli bir yaşanmışlık değildi,hani derler ya derdinizi sikeyim ahanda öyle dertlerdi. okuldu,paraydı,gelecek kaygısıydı. her şey güzeldi. kocaman yaklaşık 7 sene çok güzeldi.bilemiyorum,ne olacağını,hayatların bizi nereye götüreceğini,olur da bunları okursan seni sevdiğimi biliyorsun. bende biliyorum senin beni sevdiğini ama olamayacağını da biliyorum. olamaz ki bizden. bizim ki tıpkı "sosyalizmin türkiye'de mümkünatı" gibi bir şey. hayaller sevgi dolu gerçekler yaşam kaygısı,tıpkı türkiye solu gibi emek verebilecek gücü kendimizde bulamadık.
doğum günün kutlu,mutlu olsun.seni her zaman sevdiğimi,seveceğimi bildiğini biliyorum. güzel insanlar çıksın karşına,bu amına koduğumun ülkesinde düşüncelerine ket vursalar bile,yapmak istediklerini anlamasalar,engel olsalar bile ben ve ailem hep yanında olacak biliyorsun.
sevgi ile kal,hep güzel kal. bu bardak gözümün önünden gitmeyen,senin en güzel haline,mahcubiyetine. -
yeni dönmüştüm istanbula. evde oturup adaptasyon süreci gibi bir seydeyim. bahçenin kapıya biri vurdu. ulan evde de sonla duruyorum. camdan bakmadan kostüm odaya giyindim. perdeyi çektim,o oradaydı.
beni ziyarete gelmiş. nasıl olduğumu merak etmiş,annem evde demis.
"merhaba, ikinci kat nasılsın? iyi gözüküyorsun son konuşmamızdan beri. sarılmıcak mıyız?"
uzun zaman sonra yani yaklaşık 8,9 ay sonra ilk kez karşılaştık daha doğrusu görüştük. neyse neyi anlatıyorum.
sena. bunları okuma ihtimalin varsa eğer ben bok gibi bir kafanın içindeyim. ve benim,kendimi yok edişimi seyirci kalmayıp benden vazgeçtiğin için içimde hic kırgınlık yok. çok mutluyum senin adına. ama insanım kabul et.
çocukluk aşkımın elini biri tutuyor mu düşüncesi ne zaman aklıma gelse cevabı o gece rüyamda alıyorum. geçen gece gördüm yine.
"sarılmıcak mıyız?" dedim bu sefer. sarılmadık. sadece gidiyordun.
mutluyum,daha güzel olduğuna inanıyorum -
incelikli bir hayati yasamaya calisirken seni nasil kaybettigimi goremedim.
uzun seneler gecirdik.
uzun sure oldu bir birimizden gideli.
koptun.
kopamadim.
merak ediyorum sadece. nabiyosun. biliyorum iyisindir. ama istiyor iste insan. nabiyim.